Της Βασιλικής Σιούτη
Ήταν λίγο μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον εκπρόσωπο τύπου του Σόιμπλε, Μάρτιν Γιέγκερ, εάν έχουν Plan Β σε περίπτωση Grexit . Ο Γιέγκερ αντί άλλης απάντησης, του είπε: «Τι ρωτάτε; Είμαστε μία σοβαρή κυβέρνηση κι ένα σοβαρό υπουργείο». Εμμέσως δηλαδή, επιβεβαίωσε ότι είναι προετοιμασμένοι και για την περίπτωση αυτή, όπως θα όφειλε κάθε σοβαρή κυβέρνηση.
Στην Ελλάδα ωστόσο, το θέμα της πιθανότητας εξόδου από την Ευρωζώνη, παρότι πλανάται σταθερά πάνω από τη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια, αποτελούσε ταμπού και το περιβόητο Plan Β ήταν περίπου δαιμονοποιημένο.
Υπήρχαν βέβαια στον ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις (Αριστερή Πλατφόρμα) που το θεωρούσαν απαραίτητο, αλλά ουδέποτε εισακούστηκαν από την ηγεσία. Υπήρχαν και κάποιοι που πίστευαν ότι σχέδιο Β έπρεπε να υπάρχει, ακόμα και αν δεν ήθελε κανείς την επιλογή της εξόδου, μόνο και μόνο για την αύξηση της διαπραγματευτικής ισχύος της χώρας, καθώς όταν ο αντίπαλος γνωρίζει ότι δεν διαθέτεις εναλλακτική, σπάνια δείχνει έλεος. Θα έπρεπε επίσης, κατά τη γνώμη τους να υπάρχει και ως σχέδιο έκτακτης ανάγκης, στην περίπτωση «ατυχήματος». Στην περίπτωση δηλαδή, που ή έξοδος προέκυπτε εκ των πραγμάτων ή από πρωτοβουλία των δανειστών και όχι ως επιλογή. Σε αυτή την περίπτωση η κατάσταση χάους θα ήταν σχεδόν βέβαιη, ενώ σε περίπτωση που υπήρχε ένας σοβαρός σχεδιασμός, θα μπορούσε να είναι και διαχειρίσιμη.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν είδε ποτέ με καλό μάτι τα σχέδια για την έξοδο από το ευρώ. Ούτε ως διαπραγματευτικό χαρτί, ούτε καν ως σωσίβια λέμβο στην περίπτωση ναυαγίου.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη δεν ήταν ποτέ επιλογή για το Μαξίμου, παρότι παρέβλεπαν ότι μια πιθανή ρήξη που δεν αποκλειόταν, μπορεί να οδηγούσε αναπόφευκτα εκεί.
Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο με τον Γ. Βαρουφάκη που μπορεί δημόσια να υπερασπιζόταν την παραμονή στο ευρώ, στις συνομιλίες του με κυβερνητικά στελέχη όμως -και όχι μόνο- έλεγε ότι πρέπει να υπάρχει και σχέδιο Β.
Υπήρξε τελικά αυτό σχέδιο; Ο Βαρουφάκης και πολλά ΜΜΕ υποστήριξαν ότι υπήρχε. Κάποιοι μίλησαν και για κρυφή ατζέντα του Τσίπρα που τάχα επιδίωκε την έξοδο, ενώ κάποιοι άλλοι εκτόξευσαν βαρείς χαρακτηρισμούς μιλώντας για «συνωμότες της δραχμής».
Τι πραγματικά ισχύει από όλα αυτά που ακούστηκαν; Βασικά εδώ ο Αλέξης Τσίπρας λέει την αλήθεια όταν υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο Β. Κάτι τέτοιο άλλωστε, θα απαιτούσε να έχει δώσει ο ίδιος την εντολή για την προετοιμασία της κυβέρνησης και της χώρας για αυτό και να έχει ζητήσει από στρατιά στελεχών, διοικητικών, τεχνοκρατών κ.α να συνδράμουν. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως, ουδέποτε έδωσε εντολή για κάτι τέτοιο. Κυβερνητική πηγή αναφέρει ότι το Μαξίμου ζήτησε μόνο μία έκθεση για τις συνέπειες – οι οποίες όπως υποστηρίζει συνεργάτης του «επιβεβαίωσε τους φόβους του».
«Σχέδιο Β με ότι αυτό σημαίνει, η κυβέρνηση δεν είχε ποτέ» αναφέρει υπουργός. Είναι άλλο πράγμα να υπάρχουν κάποιες εκθέσεις ή προτάσεις, και άλλο να υπάρχει κυβερνητική προετοιμασία».
Το ίδιο επιβεβαιώνουν και στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, η οποία ήταν και είναι υπέρ της εξόδου και διαθέτουν και συγκεκριμένη πρόταση –μάλλον την πιο επεξεργασμένη από όλες- που έχει μελετήσει και γράψει ο Κώστας Λαπαβίτσας (η οποία όμως δεν έχει σχέση με διάφορα σενάρια που κυκλοφόρησαν).
Η μελέτη Λαπαβίτσα έγινε με δική του πρωτοβουλία και του πήρε περίπου δέκα μήνες για να την προετοιμάσει. Συνεργάστηκε με πολλούς οικονομολόγους, Έλληνες και ξένους, ανάμεσα τους και ο οικονομολόγος Χάινερ Φλάισμπεκ, με τον οποίο είχαν ετοιμάσει την πρόταση τους για την Κύπρο. Παρόλα αυτά, ο Κώστας Λαπαβίτσας, χαρακτήριζε την πρότασή του ως έναν πλοηγό. Για να γίνει κυβερνητικό σχέδιο, όπως ο ίδιος προφανώς θα ήθελε , χρειαζόταν το πράσινο φως από τον Τσίπρα που όμως δεν δόθηκε ποτέ. Ο πρωθυπουργός γνώριζε ότι υπήρχε αυτή η μελέτη, αλλά δεν δέχθηκε ποτέ να τη συζητήσει.
Το (προ)σχέδιο αυτό ήταν έτοιμο σχεδόν ένα μήνα και κάτι πριν από το δημοψήφισμα, όταν ήταν προφανές ότι οι δανειστές δεν θα υποχωρούσαν.
Ο Κώστας Λαπαβίτσας ζητούσε να συζητηθεί δημόσια η εναλλακτική της εξόδου και να γίνει και μία δημόσια αντιπαράθεση των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων, τόσο της εξόδου όσο και της παραμονής. Δεν εισακούστηκε.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Αριστερή Πλατφόρμα είχαν πάρει την απόφαση να την παρουσιάσουν δημόσια και σε ειδική εκδήλωση αλλά αυτό καθυστερούσε από μέρα σε μέρα μέχρι που φτάσαμε στο δημοψήφισμα και δεν έγινε ποτέ.
Στην τελευταία συγκέντρωση των στελεχών της Πλατφόρμας, που έγινε σε ξενοδοχείο της Αθήνας, ο Λαπαβίτσας μίλησε περιληπτικά για την πρότασή του, και όταν ο Λαφαζάνης αναφέρθηκε στην ιδέα του Νομισματοκοπείου (που διέρρευσε σε διάφορες εκδοχές, όχι πάντα με ακρίβεια) ο ίδιος δεν έδειξε να την επιδοκιμάζει.
Ο πρωθυπουργός πάντως, ουδέποτε τους φώναξε για να συζητήσουν την εναλλακτική που προτείνουν σταθερά από την αρχή της κρίσης . «Αν ο πρωθυπουργός ενδιαφερόταν πραγματικά για ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη, για ποιο λόγο δεν θα καλούσε τον Λαπαβίτσα;» αναρωτιέται κυβερνητικό στέλεχος.
Ο Βαρουφάκης μιλούσε εδώ και καιρό για εναλλακτικό σχέδιο, αλλά τα έλεγε ιδιωτικά και όχι δημόσια. Μετά την 20η Φλεβάρη είχε πει μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο, ότι καλού κακού θα έπρεπε να υπάρχει κι ένα σχέδιο Β γιατί μπορεί να χρειαστεί. Σχεδόν κανείς όμως δεν το πήρε στα σοβαρά. Το ίδιο και όταν έλεγε ότι είχε φτιάξει το δικό του σχέδιο Β. Κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μία «πρόχειρη ολιγοσέλιδη πρόταση, μη τεκμηριωμένη και ατελής». Την ίδια περίπου εκτίμηση φαίνεται να κάνει και η Αριστερή Πλατφόρμα για τα σχέδια και τις ιδέες Βαρουφάκη.
Ο Βαρουφάκης με τον Λαπαβίτσα γνωρίζονται πολλά χρόνια, πολύ πριν φτάσουν να συνεργάζονται και οι δύο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάντα διαφωνούσαν και ο Βαρουφάκης μάλιστα πριν από λίγο καιρό κατηγόρησε τον Λαπαβίτσα ότι έκανε καριέρα με τη θεωρία του για τη δραχμή. Και μέσα στη Βουλή, στις ενημερώσεις της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα διασταύρωναν τα ξίφη τους.
Κρυφή κυβερνητική ατζέντα και σχέδιο για έξοδο από το ευρώ ή επιστροφή σε εθνικό νόμισμα λοιπόν, ουδέποτε υπήρξε και ουδέποτε η κυβέρνηση έδωσε εντολή για κάτι τέτοιο. Το άλτερ έγκο του πρωθυπουργού, ο Ν.Παππάς, είχε πολλές φορές επιτεθεί πολιτικά σε όσους το υποστήριζαν. Την ανυπαρξία τέτοιου σχεδίου παραδέχθηκε εμμέσως σε πρόσφατη δήλωση του και ο κύριος εκφραστής της πρότασης εξόδου, ο Κ.Λαπαβίτσας αναφέροντας ότι: «Η προετοιμασία του εναλλακτικού σχεδίου πρέπει να αρχίσει αμέσως, καθώς η βάση υπάρχει και είναι επεξεργασμένη. Απομένει η πολιτική βούληση, έστω και τώρα».
Το αν έπρεπε τελικά να διαθέτει ή όχι μία τέτοια προετοιμασία η χώρα είναι ένα άλλο ζήτημα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ 
Έχω απορία τα όσα αναφέρονται περί χρήσεως αποθεματικών νομισματοκοπείου και διαθεσίμων εμπορικών τραπεζών είναι ακριβή ή ανακριβή?
Ανακριβή.
Τότε κάποιοι “δημοσιογράφοι” όπως του βήματος (των ποίων τα γραφόμενα αναπαράγονται από έγκυρα διεθνή μέσα όπως bloomberg, financial times) έχουν και ποινικές ευθύνες και θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Απορώ γιατί δεν αντιδούν στελέχη της αριστερής πλατφόρμας εφόσον συκοφαντούνται..
Όπως γράφω στο κείμενο, ειπώθηκε κάτι περί Νομισματοκοπείου -ατυχές κατά τη γνώμη μου- αλλά δεν παρουσιάστηκε ακριβώς όπως ειπώθηκε από όλους. Δεν έχω υπόψη μου όλα τα δημοσιεύματα, υπήρξαν πάντως αντιδράσεις από την Α.Π.
Βασιλική κάνε μιά σελίδα στο Facebook ή άνοιξε τις ενημερώσεις στο προφίλ σου να μπορούμε να κανουμε εγγραφή για να μπορούμε να παρακολουθούμε τα κειμενα σου.
αν θελήσεις σε αυτό κάποια βοήθεια εδώ είμαστε
Δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα με την εγγραφή.
Βασιλική
Το προφίλ σου στο facebook δεν έχει ρύθμιση ΄΄ακολουθήστε,,
Συνεπώς μένει μόνο το αίτημα φιλίας , που και εκεί έχει εξαντληθεί ο αριθμός φίλων
ή λοιπόν πρέπει να κανεις μια σελίδα (που δεν έχει περιορισμούς εγγραφών) ή να ανοίξεις το προφίλ σου σε ”followers,, ώστε να λαμβανουν ειδοποιήσεις σου
Το άρθρο είναι σωστό. Αξίζει επίσης να επισημανθεί και ή διαφοροποίηση Λαπαβίτσα από την επιτροπή της Κωνσταντοπούλου, όπως έχω εξηγήσει στο άρθρο “ΕΛΕ γιαλαντζί και η εξαφάνιση του Λαπαβίτσα http://wp.me/p5zzQG-3r “
[…] vassilikisiouti.wordpress.com […]
[…] Πηγή-Σύνδεσμος: https://vassilikisiouti.wordpress.com/2015/07/25/%CF%85%CF%80%CE%AE%CF%81%CF%87%CE%B5-%CF%83%CF%87%C… […]
Αγαπητή κα Σιούτη,
Μου κανει εντύπωση η ευκολία που ξεπερνάτε τα “σχόλια” εφημερίδων , όταν πρόκειται περί κύριων άρθρων των μεγαλύτερων συστημικών εφημερίδων, Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα κλπ
Ζώντας σε πολυ “υποψιασμένες” εποχές, δεν πείθουν.
Από την γενική αναφορά του άρθρου σας βγαίνει “μια άφεση αμαρτιών ” προς τη Κυβέρνηση και το Π/Θ σχετικα με τα όσα αποδίδονται οτι γνώριζαν για σχέδιο Β, αν και με κατηγορηματικό τροπο ο Γιάνης εχει ισχυριστεί το αντίθετο, με αποδείξεις κ ονόματα.
Επισης θα πρέπει να ανησυχούμε αν η πολυπληθής Α.Π. είχε εκπονήσει Σχέδιο Β, εν αγνοία της Κυβέρνησης.
Εν ολίγοις μετα κ το άρθρο σας πρέπει να ανησυχούμε περισσότερο για την δυνατότητα κ υπευθυνότητα των Κυβερνώντων για την διαχείριση της Κρίσης
Όσο για την έξοδο απο αυτήν, μη το συζητάμε καλύτερα.
Ευχαριστω για τη φιλοξενία
Εγώ παραθέτω γεγονότα. Οι κρίσεις δικές σας. Σχέδιο Β δεν υπάρχει χωρίς εντολή από τον πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση δεν είχε άγνοια. Δεν συμφωνούσε με την ύπαρξη σχεδίου Β. Προτάσεις και ιδέες (σοβαρές και μη σοβαρές) υπήρχαν. Σχέδιο όχι.
Αρα ο κ. Βαρουφάκης εκανέ μόνος του την προετοιμασία για την περίπτωση GREXIT. Η επίσημη κυβέρνηση ουτε που ήθελε να το σκεφτεί. Δηλαδή τι θα γινόταν σε περίπτωση που καταλήγαμε τώρα σε GREXIT; Θα ψάχναμε να κάνουμε σχέδιο τελευταία στιγμή;
[…] Γράφει η κ. Βασ. Σιούτη. ΠΗΓΗ. […]
Κα Σιούτη,
Συγνώμη, προκαταβολικά, για το μήκος που θα πάρει το σχόλιό μου και για τον τόνο που ενδεχομένως να μου ξεφύγει. Θα προσπαθήσω να τα περιορίσω και τα δύο.
Θεωρώ το άρθρο σας προβληματικό έως και απαράδεκτο. Αντί να σταθεί στο πολιτικό ερώτημα αν έπρεπε να υπάρχει σχέδιο εξόδου από το ευρώ, ***που ήταν και είναι το σημαντικό για τη χώρα,*** συζητάει –όπως πάντα σε αυτή τη χώρα– το μικροπολιτικό ζήτημα, αν έγινε ποτέ κάτι και κάνει παρελθοντολογία για απόδοση ευθυνών. Πάντα όμως, το βάρος των ευθυνών δεν αφορά την αμέλεια για τη χώρα! Αυτό ούτε το συζητάμε. Είναι “ένα άλλο θέμα”, όπως γράφεται στο τέλος.
Φαίνεται, σαν το σημαντικό να είναι αυτό που είναι το σημαντικό για το κόμμα, ή την κυβέρνηση, ή ακόμα και το πολιτικό σύστημα (αναλόγως από τη δικαιολογία που θα προσπαθήσετε να βρείτε για το σκεπτικό του άρθρου σας). Ποιός φαίνεται να φταίει, στη συνείδηση του κόσμου. Το πολιτικό κόστος είναι το μόνο μας ζητούμενο σε αυτή τη γελοία χώρα — ή μήπως χώρα των γελοίων;
Δε σας έφτασε (σε εσάς κι από ό,τι φαίνεται σε πάρα πολύ κόσμο) η ολοκληρωτική παράδοση του Τσίπραντρέου, μετά το καθαρότατο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για να καταλάβετε ότι δεν υπήρχε σχέδιο. Δε σας αρκεί η ακύρωση του ~99% των προεκλογικών εξαγγελιών, για να καταλάβετε ότι δεν υπήρχε σχέδιο (όχι σχέδιο Β, αλλά ούτε σχέδιο Α!). Δε σας αρκούν οι συνεντεύξεις του Βαρουφάκη μετά την παραίτησή του (http://www.newstatesman.com/world-affairs/2015/07/yanis-varoufakis-full-transcript-our-battle-save-greece και http://www.abc.net.au/radionational/programs/latenightlive/greek-bailout-deal-a-new-versailles-treaty-yanis-varoufakis/6616532) όπου λέει ότι η κυβερνητική ομάδα *δεν ήθελε* και *δεν περίμενε* το Όχι του δημοψηφίσματος κι ότι, στη λογική του φόβου στης αυτοεκπληρούμενης προφητείας, δεν είχε αξιόπιστη πρόταση εξόδου ο ίδιος να προτείνει στον Τσιπραντρέου, για να καταλάβετε ότι δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν υπήρξε, πολύ περισσότερο, ούτε προεκλογικά σχέδιο. Όχι. Είναι για σας (και για πάρα πολλούς Έλληνες, ομολογουμένως) ανάγκη να σκεφτείτε τι έγινε με το σχέδιο του κ. Λαπαβίτσα.
Αν δε δείτε ότι το κοινοβουλευτικό-κομματοκρατικό σύστημα, διαρκώς καταστρατηγεί το συμφέρον της χώρας και, μέσω της εξάρτησης του πολίτη από την εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία, υπονομεύει αυτό το συμφέρον σε δευτερεύον, αναδεικνύοντας το (μικρο)κομματικό συμφέρον σε πρωτεύον, δε θα μπορέσετε ποτέ να διεκδικήσετε να ασχοληθούμε με αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, από τις επιλογές μας (και των γονιών μας πριν από μας). Θα έχετε πάντα ελπίδες (αυταπάτες) ότι δεν ήταν έτσι, δεν είναι έτσι, ή μπορεί να μην είναι έτσι με την επόμενη κυβέρνηση κι ότι μπορεί να υπάρξουν σωτήρες (Έλληνες ή και ξένοι).
Το ζήτημα που υπάρχει για τη χώρα –κι όχι για τη μικροπολιτική, δηλαδή για το πολιτικό κόστος και το κομματικό συμφέρον–, δεν βρίσκετε στο αν υπήρχε σχέδιο (Α ή Β), αλλά στο αν πρέπει τώρα να υπάρξει, ανεξάρτητα από το τι έγινε στο παρελθόν. Το μεγάλο πολιτικό ζήτημα δεν είναι *αν πρέπει* να γυρίσουμε ή όχι στη δραχμή, αλλά πόσο ανεύθυνο και εγκλωβιστικό σε εκβιασμούς, μονόδρομους και κυρίως σε αδιέξοδες ή τουλάχιστον παρακινδυνευμένες πολιτικές, που δεν τις εμπιστεύεται η πλειοψηφία (όπως και η πλειοψηφία των οικονομολόγων), είναι, ***το να μην υπάρχει η δυνατότητα εξόδου***.
Το πολιτικό ζήτημα, ανεξαρτήτως του αν θα βγούμε από το ευρώ ή αν το θέλουμε καν, είναι ότι οι πιθανότητες αναγκαστικής ή εξαναγκασμένης εξόδου δεν μειώθηκαν μετά το “τέλος” των διαπραγματεύσεων, ούτε και πρόκειται να μειωθούν με το πρόγραμμα, αν αυτό συμφωνηθεί και ψηφιστεί (εννοώ στη Γερμανία).
Είναι επιβεβλημένο να υπάρξει παράλληλο νόμισμα (δραχμή), ή προετοιμασία, έστω και χωρίς ενεργοποίηση του παράλληλου νομίσματος. Αυτό πρέπει να γίνει καλύτερα επίσημα, από το κράτος, για λόγους εθνικής ασφάλειας και να ενημερωθούν οι πολίτες (εξ ανάγκης και οι δανειστές, αλλά μόνο επειδή προτεραιότητα έχουν οι πολίτες). Δεν μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη προτεραιότητα από αυτή για τη χώρα. Και αυτό μπορεί να έρχεται και σε αντίθεση με το σχέδιο του κ. Λαπαβίτσα.
Αυτά πρέπει να συζητιούνται και να γράφονται και *όχι* τα μικροπολιτικά με τα οποία ασχολείστε αποκλειστικά οι δημοσιολογούντες και δημοσιογράφοι και με αυτά εγκλωβίζεται η Ελληνική κοινωνία σε όλη τη μεταπολίτευση (ίσως και από καταβολή Ελληνικού κράτους).
Ευχαριστώ για το χρόνο σας,
Σταμάτης Καββαδίας
Και κάτι για το σχέδιο Λαπαβίτσα. Δεν μπορεί να υπάρχει μόνο ένα σχέδιο στηριγμένο στην οπισθοδρόμηση από το 100 στο 0 και στην έξοδο από τον τρόπο ζωής της χώρας σε όλη τη μεταπολίτευση. ***Δεν αποτελεί σχέδιο*** κάτι τέτοιο. Είναι επί χάρτου, για οικονομολογίζοντες και πολιτικάντιδες, ή για αναζητητές πειραματόζωων.
Το σχέδιο εξόδου, για να είναι αποδεκτό σε παραπάνω από ένα ελάχιστο υποσύνολο της Ελληνικής κοινωνίας, πρέπει να περιλαμβάνει (α) μια σταδιακή μετάβαση στη νέα κατάσταση και (β) αναλυτική περιγραφή των επιπτώσεων στην κοινωνία (και στις διάφορες πλευρές της οικονομίας) στις διάφορες φάσεις του. Αυτά δεν τα έχει πει στην Ελληνική κοινωνία ο κ. Λαπαβίτσας, αλλά, σημαντικότερα, δεν έχει κάτι τέτοιο να προτείνει.
Αυτά είναι γελοιότητες. Είναι το ισοδύναμο της ανυπαρξίας σχεδίου. Είναι της ίδιας αξίας, πάνω-κάτω, με το προεκλογικό “σχέδιο” της κυβέρνησης. Αρκεί μόνο για να κάνει σταδιοδρομία ο κ. Λαπαβίτσας, πρώτα στα οικονομικά και τώρα στην πολιτική.
Φίλε μου δίκιο έχεις αλλά που να το βρείς. Η χειρότερη μορφή δημοσιου υπαλλήλου είναι ο πολιτικός. Αυτοί ουτε ειχαν, ούτε έχουν, ούτε θα αποκτήσουν ποτέ σχέδιο. Διότι είναι απλοί υπάλληλοι μιας πολυεθνικής , αμοίβονται μια χαρά βρέξει χιονίσει, έχουν και τα εξτραδάκια τους και όποτε βάζουν χαράτσια λένε ότι φταίει η ΕΕ, και στην ΕΕ λένε ότι φτάιμε εμεις. Απλά είναι τα πράγματα. Τσάμπα μάγκες (και τα περί αριστεράς είναι γελοιότητες. Το πολιτικό συστημα είναι ένα και αδιαίρετο. Την ίδια μαγιονέζα έχει το βάζο απλά αλλάζει η ετικετα για να νομίζει ο πελάτης ότι εχει δικαίωμα επιλογής
Ισως θα ειχε σημασια να αναφερεις στο αρθρο σου πως το σχεδιο του Βαρουδακη ηταν επισης καλο-επεξεργασμενο, παρόλο που δεν ηταν για να βγουμε απο το ευρω, αλλα για να συνεχισουμε να λειτουργούμε ως χωρα υπό το εμπαργκο της ΕΚΤ.
Και να βαλουμε τα χρωστούμενα ~40δις *ευρω* φόρων στην επανεκκινηση της οικονομιας.
Δες και το σχετικο αρθρο του Parenteau, πριν 4(!) μήνες με ολες τις λεπτομερειες των πρωτων βηματων αυτης της ενεργειας:
https://rwer.wordpress.com/2015/03/28/a-detailed-program-proposal-for-creating-a-parallel-currency-in-greece/
Αυτα ειναι εξτρα στοιχεία που μπορει να ενδιαφερουν εσενα, Βασιλική, αλλακαι τους αναγνωστες.
Προσωπικά συνεχίζω , και *υποθέτω* πως για να είχαμε μια λειτουργική οικονομία ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ αλλα χωρις τον στραγγαλιστικο ελεγχο της ΕΚΤ θα χρειαζονταν ένα επιπλέον μέτρο: η αναληψη της διοίκησης των Τραπεζων απο την Κυβερνηση και το σπασιμό τους σε κακες/καλες, ωστε
α) να παψουν τα γνωστα σαπακια (πχ Φορθνετ, χρωσταει >250εκ, εχει κεφαλαιακη αξια 65εκ) που στεγνωνουν το δανεισμο.
β) να παρει το ελεγχο αυτων των εταιρειων (πχ αν ριχνανε το internet, το taxis θα γινοταν ονειρο θερινης νυχτος, και μια ελληνική εταιρείατηλεπικοινωνιων ειναι παντα χρησιμη σε μια κυβερνηση.
Φυσικά δεν μπορουμε να ειμαστε 100% σιγουροι για τα αντιμετρα της ΕΖ.,
Η δικη μου πάντα αντιληψη για τη σταση του Βαρουφακη για ολα αυτα τα κολπα ήταν πως οι Ευρωπαίοι δεν θα πιεζαν την Ελλαδα εξω απο το Ευρω, όσο θα υπηρχε η πιθανότητα να εχει λειτουργική οικονομία. Δηλαδη η θεση Βαρουφάκη ήταν πως Ευρωπαίοι μπλοφάραν με το σπρωξιμο της Ελλαδας εκτος ευρω επειδή βλέπαν πως ΔΕΝ ΘΕΛΑΜΕ να στησουμε αξιοπιστο πλάνο επιβιωσης.